Een verdwaalde regendruppel in de aziatische zee
Door: Zowie
Blijf op de hoogte en volg Zowie
23 Oktober 2011 | Zuid-Korea, Busan
En dat was het dan dus alweer voor Japan, en tja, waar te beginnen..........
In de weken voor ik in Tokyo aan kwam maakte ik wel eens het grapje dat ik wel gek was het mezelf aan te doen. Na enkle weken in de rust van het platteland, de overstap maken naar Tokyo. De dreun was net zo heftig als je em kon verwachten. Na een dag van me afvragen waar ik, maar vooral de mens als geheel, in godsnaam mee bezig was, kwam het stadskind in me weer naar boven, en voor ik het wiste hopte ik van metro naar metro, en manouvreerde ik me als een vis in het water door deze doorgeslagen metropool.
Er is zo veel in Tokyo waar ik het eigenlijk niet mee eens ben. Een soort doorgeslagen consumptisme, waarbij de Kalverstraat op een zonnige zondagmiddag nog achteraf straatje lijkt. Een arbeidsethos die ervoor zorgt dat het zo maar kan gebeuren dat als je ergens in een barretje wat aan het eten bent, er naast je een zakenman ligt te slapen. Het feit dat er bijna niemand in de grootste stad ter wereld nog kookt (te weinig ruimte, te weinig tijd), en een soort nietszeggende zee van mensen die iedereen dwingt tot extremen.
En ik zou er kunnen wonen...........
En toen was ik ineens tourist.
Na 5 dagen Tokyo was het tijd voor Kyoto, het 'culturele' hart van Japan. De ene tempel nog groter dan de andere, de ene camera met een nog dikkere lens dan de andere. De legendarische 'rock garden' van Ryan-ji, waar men effe snel langs loopt, een foto maakt, en er weer vandoor gaat. (Voor de mensen die niet weten wat het is, het zijn een soort Zen tuinen, die 'bedoeld' zijn om je gedachten in beweging te brengen door er langdurig naar te kijken)
Al met al, dit dus niet meer. Heb in iets meer dan 1 week belachelijk veel bijzonders gezien (wat nog een lange tijd zijn nawerking op me zal hebben), maar was blij mijn laatste dagen van mijn reis door Japan in het toch wat minder tot de verbeelding sprekende Kagoshima door te brengen.
En tja, wat blijft er na 1 1/2 Japan nou het meest hangen.
Vooral de vraag waarom we in het westen niet in staat blijken te zijn lekker normaal te doen met zijn allen. De prijs is misschien te hoog, maar 1 1/2 maand leven in een land waar alles 'gewoon' schoon is, iedereen beleefd is tegen elkaar en alles zo veilig en eerlijk is dat je dat je je gedraagt omdat je niet wil dat het een bende wordt, en niet omdat je eventueel straf of boete krijgt.
Wist je trouwens waarom ze in Japan mondkapjes dragen? Niet omdat ze bang zijn ziek te worden. Ze dragen ze als ze zelf ziek zijn, omdat het onbeleefd is andere mensen aan te steken in bijvoorbeeld het openbaar vervoer.
Maar zit inmiddels dus alweer in Zuid-Korea, kijken hoe lang het duurt voor ik weer door rood heen loop, of misschien zelfs voor ga dringen in de metro.
In de weken voor ik in Tokyo aan kwam maakte ik wel eens het grapje dat ik wel gek was het mezelf aan te doen. Na enkle weken in de rust van het platteland, de overstap maken naar Tokyo. De dreun was net zo heftig als je em kon verwachten. Na een dag van me afvragen waar ik, maar vooral de mens als geheel, in godsnaam mee bezig was, kwam het stadskind in me weer naar boven, en voor ik het wiste hopte ik van metro naar metro, en manouvreerde ik me als een vis in het water door deze doorgeslagen metropool.
Er is zo veel in Tokyo waar ik het eigenlijk niet mee eens ben. Een soort doorgeslagen consumptisme, waarbij de Kalverstraat op een zonnige zondagmiddag nog achteraf straatje lijkt. Een arbeidsethos die ervoor zorgt dat het zo maar kan gebeuren dat als je ergens in een barretje wat aan het eten bent, er naast je een zakenman ligt te slapen. Het feit dat er bijna niemand in de grootste stad ter wereld nog kookt (te weinig ruimte, te weinig tijd), en een soort nietszeggende zee van mensen die iedereen dwingt tot extremen.
En ik zou er kunnen wonen...........
En toen was ik ineens tourist.
Na 5 dagen Tokyo was het tijd voor Kyoto, het 'culturele' hart van Japan. De ene tempel nog groter dan de andere, de ene camera met een nog dikkere lens dan de andere. De legendarische 'rock garden' van Ryan-ji, waar men effe snel langs loopt, een foto maakt, en er weer vandoor gaat. (Voor de mensen die niet weten wat het is, het zijn een soort Zen tuinen, die 'bedoeld' zijn om je gedachten in beweging te brengen door er langdurig naar te kijken)
Al met al, dit dus niet meer. Heb in iets meer dan 1 week belachelijk veel bijzonders gezien (wat nog een lange tijd zijn nawerking op me zal hebben), maar was blij mijn laatste dagen van mijn reis door Japan in het toch wat minder tot de verbeelding sprekende Kagoshima door te brengen.
En tja, wat blijft er na 1 1/2 Japan nou het meest hangen.
Vooral de vraag waarom we in het westen niet in staat blijken te zijn lekker normaal te doen met zijn allen. De prijs is misschien te hoog, maar 1 1/2 maand leven in een land waar alles 'gewoon' schoon is, iedereen beleefd is tegen elkaar en alles zo veilig en eerlijk is dat je dat je je gedraagt omdat je niet wil dat het een bende wordt, en niet omdat je eventueel straf of boete krijgt.
Wist je trouwens waarom ze in Japan mondkapjes dragen? Niet omdat ze bang zijn ziek te worden. Ze dragen ze als ze zelf ziek zijn, omdat het onbeleefd is andere mensen aan te steken in bijvoorbeeld het openbaar vervoer.
Maar zit inmiddels dus alweer in Zuid-Korea, kijken hoe lang het duurt voor ik weer door rood heen loop, of misschien zelfs voor ga dringen in de metro.
-
23 Oktober 2011 - 08:45
Lianne:
Hej Zowie!
tenenkrommend van jaloezie zit ik hier te lezen! echt geweldig wat je allemaal ervaart en nog eens chapeau hoe je je belevingen met ons deelt! Geniet van Zuid-Korea!! -
23 Oktober 2011 - 11:23
Dave:
Mooi verhaal Zowie. Ben benieuwd hoe je Zuid Korea beleefd.
Veel geluk vanuit Amsterdam,
Dave -
23 Oktober 2011 - 11:26
Jozefien:
Wat top om je verhalen weer te lezen. Die mondkapjes ken ik. Die kan je in korea (naar mijn koreaanse bronnen) daar ook opzetten hoor, kijkt niemand daar raar van op. BTW zal maar vast oefenen met voordringen bij de metro, in china heb je die skill hard nodig ;).
Fijn om weer wat van je te horen.
gr -
23 Oktober 2011 - 14:57
Thimo:
Heey Zowie,
Bedankt voor je leuke kaartje uit Tokyo :) Vooral de tekst die je schreef, vond ik zeer lachwekkend :)
Het gaat je goed!
Laterz,
Thimo -
23 Oktober 2011 - 15:37
Catharina:
Ons mee laten genieten van al je ervaringen in den vreemde is denk ik een hele goeie manier om het allemaal zelf te verwerken èn gelijktijdig te bewaren. Dank je Zowie, reis veilig!
-
23 Oktober 2011 - 19:12
Sati:
Mooi geschreven weer Zowie, je kan het echt! Mooi verhaal over die mondkapjes ook, dat wist ik niet. Geniet van de verbazing en verwondering. Kus uit een zonnig Amsterdam. En nog bedankt voor je mooie kaartje. -
24 Oktober 2011 - 16:28
Tom:
Hee Zowie, ik lees nog steeds met heel veel plezier (en een gezonde dosis jaloezie) je reisverslagen! Het ga je goed! -
13 December 2011 - 10:41
Barbara:
hoi lieverd, je maakt me elke keer weer aan het lachen met je reis verhalen.
Nuchter met een goede dosis humor.
Nog bedankt voor je kaart inderdaad echt iets voor mij. je schrijft dat je wel 100x je hoofd hebt gestoten omdat alles zo klein is daar. Heb ik je dat verhaal wel eens verteld, ik was toen 19 jaar jong en met Pjotr in Parijs, komt er opeens een groep japanners gewapend met cameras op me af klik klik ik voelde me echt even beroemd, zo snel als die kleine mensjes kwamen zo snel waren ze weer verdwenen, zegt Pjotr tegen mij met een grijns, ze dachten zeker dat jij de Eiffeltoren was.
kusje
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
