Everything that has a beginning has an end.

En toen begon het toch weer te kriebelen.

Zoals jullie al wisten zat ik al een tijdje in Noord Thailand, en ik zat bijna op het punt daar 'gewoon' lekker een paar weekjes te blijven, lekker 'mijn tijd uit zingen' voor ik terug naar Nederland zou komen.

Het is heel raar wat er met je gebeurt als je ineens weet dat je terug gaat komen. Het is niet lullig bedoelt, maar het grootste deel van mijn reis miste ik niets of niemand. Terug gaan was zelden echt een optie (al was ie altijd wel aanwezig) en ik was echt 'weg'. Terwijl veel andere reizigers met weemoed terug dachten westers eten, kon ik me niet voorstellen ooit weer koud te ontbijten, rijst was compleet superieur aan de aardappel, de hand aan de vork etc etc. Onderweg zijn was mijn huis, en je maakt er maar gewoon het beste van.

En dan boek je je ticket terug naar huis, en Boem, alles is ineens anders. Ik had mijn ticket geboekt voor het eind van April in plaats van begin, omdat ik dacht een tijdje nodig te hebben om te wennen aan het feit dat ik mijn normale leven in Nederland weer zou gaan leven. Maar nee, zodra je weet dat je terug gaat, is Nederland ineens weer super dichtbij. Ik denk ineens weer aan mensen in Nederland, aan werk, een huis, eten, vrijetijd. Zaken die wat ongemakkelijk zijn hier worden ineens storend, omdat je weet dat het thuis (Nederland is uit het niets ineens weer je thuis) allemaal beter/makkelijker is.
Zo lijkt het me heerlijk om weer eens niet maar 3 onderbroeken te hebben, leker naar mijn werk te fietsen, te kunnen koken, mijn was niet meer met de hand te doen!, geen crap in plastic te hoeven eten en/of drinken, water uit de kraan drinken, me voortbewegen op een plek waar het niet 40Co is etc etc etc.

Raar hoe dit allemaal anders is dan in van tevoren had gedacht. Ik was er zeker van dat ik toch zeker wel een jaar weg moest, en ik was er ook zeker van dat ik nooit en tenimmer 'the travel bug' zou krijgen, en dat het na deze reis allemaal wel basta zou zijn.



Maar ja, nu zit ik dus in sparkling Takhek. Na het wat saaie paradijs was ZuidOost Azie zijn, ben ik weer op weg. Weg gemak, weg bamboo hut, hallo avontuur Zoals ik al zei begon het weer te kriebelen. Redelijk snel na mijn laatste blog besloten dat ik mijn geld toch liever in Loas uit wil geven dan in Thailand, en (zoals wel vaker in mijn leven) kwam alles uit het niets in een stroomversnelling terecht, boekte ik een bus naar Vientiane (hoofdstad van Loas), kocht ik daar een oud barrel, en besloot ik samen met Christina (Een couchsurfer uit Duitsland) naar het zuiden van Loas (en misschien een klein stukje Cambodia) te fietsen.


Ik weet nog wel dat reizigers in Rusland grapjes maakte over 'spirituele hippies' die verlichting zoeken in India. Nou was ik dat in Thailand natuurlijk niet helemaal, maar een beetje op een plaats rondhangen waar alles makkelijk is om tot jezelf te komen is/kan zeker ook een onderdeel van reizen zijn.

Maar nu, zo tegen het eind aan, is alles weer zoals het 'hoort' te zijn. Mijn reis begon met couchsurfing, en na een lange pauze, eindigt het er ook mee. Ik begon in Rusland, en vlieg terug met aeroflot(waarom ze van Bangkok naar Amsterdam vliegen mag Joost weten:p). Mijn reis begon wat chaotisch en onderschat, en dat is waar ik nu ook weer ben beland. Blijkbaar is dit mijn manier, waar en hoe ik me het meest thuis voel.

Het voornaamste punt waar ik van baalden toen ik besloot voortijdig terug te gaan, was dat ik niet zou kunnen gaan fietsen in Pakistan.
En na trein, boot, but, vliegtuig, lopen en liften is het nu, op de valreep, toch nog tijd voor de fiets.

Klaar?


Tja, zoals ik al zei, ik zou nooit 'the travel bug' krijgen. Natuurlijk weet je nooit wat er allemaal nog staat te gebeuren, maar ik weet wel dat als ik terug in Nederland ben, ik mezelf een mooie lange afstands fiets cadeau ga doen.

Ben ik dan niet een beetje klaar met lange busritten en vliegvelden? ik denk het wel. Maar wie weet begint het avontuur daar natuurlijk pas.

Maar nu eerst nog een paar weken te warm weer, noodle soup en een gebrek aan schone kleren. En dan.............. een bruine boterham met kaas, niets meer en niets minder, o wat zal het smaken.