Het piept dat het kraakt - Reisverslag uit Tokio, Japan van Zowie Viergever - WaarBenJij.nu Het piept dat het kraakt - Reisverslag uit Tokio, Japan van Zowie Viergever - WaarBenJij.nu

Het piept dat het kraakt

Door: Zowie

Blijf op de hoogte en volg Zowie

25 September 2011 | Japan, Tokio

In Rusland gebeurde er iets grappigs. Oleg, bij wie ik verbleef in Novosibirsk, ging zijn dollars omwisselen voor roebels. Hij had altijd enkele honderden dollars als zakcentje achter de hand. Het was echter de tijd dat de V.S. bijna niet meer in staat was zijn schuldverplichtingen af te lossen, dus hij koos eieren voor zijn geld.
Dit bracht mij aan het denken. Wat nou als de euro het echt gaat begeven (volg het nieuws niet echt, maar volgens mij is het nog steeds hommles in de EU). Normaal zou je denken aan dollars, maar tegenwoordig dus niet. En Amerikaan die ik recent sprak hier in de buurt (zoals bijna elke westerling hier leraar) vergeleek de situatie in de V.S. zelfs met die van Japan eind jaren 80 (voor de mensen die dit niets zegt, geen goed nieuws)

Rusland mag dan wel een opkomende economie zijn, maar het is er eigenlijk gewoon een zooitje, dus mijn kostbare euro's omwisselen voor roebels, ik lijk wel gek.

Dan Japan, een andere economische grootmacht. Na de crash van de economie begin jaren 90, is de economie er nooit meer echt bovenop gekomen. Niet dat de mensen hier honger hebben, maar al mijn spaargeld omzetten in de Yen, ook dat niet.
Er wonen in Japan trouwens per vierkante meter 30 keer zoveel mensen als in Amerika. Nu neemt de bevolking in Japan al jaren af, en als het zo doorgaat is de populatie met 1/5 gekrompen in 2050. Goed nieuws aangezien elke vierkante centiemeter toch al is volgebouwd? Nee, het is een groot probleem, voor de economie, want er is nog geen model van economische groei, met een afnemende bevolking. A.K.A. We weten dat er al te veel mensen op aarde zijn, maar als het puntje bij paaltje komt, is het beleid (ook in Nederland!) gericht op bevolkingsgroei, omdat anders de economie (nog meer) in gevaar komt.

Zal ik dan maar de hype geloven en blind ingaan op economische grootmacht China. Al mijn euro's inwisselen voor Chinese yuan, en als de euro en dollar vallen, met mijn yuan's een jaartje gaan reizen door de states? Leuk idee, alleen is er momenteel een bubbel in de Chineese huisenmarkt (hoe begon de crisis in 2008 ook alweer?;) gaande die in de geschiedenis nog nier eerder is voorgekomen. Het kan natuurlijk makkelijk nog wel een jaartje of 5 duren voor ie knapt (en ik heb mijn geld er tegen die tijd al lang doorheen gejaagd natuurlijk;), maja, ook weer zo risicovol. Ten tweede is het nog maar de vraag wat er met China gebeurt als wij in Europa en de V.S. niet meer in staat zijn onnodig veel troep te kopen, aan wie moeten de Chinesen hun handel dan kwijt?

Dus mocht de euro echt op het punt staan om te vallen, zouden jullie me dan een mailtje willen sturen. Ik wissel dan al mijn geld zo snel mogelijk in voor Nepalese rupee, en blijf lekker op een berg op kokoskoekjes kouwen tot de wereld weer lekker tot rust gekomen is. Jullie dit ook aan te raden gaat een beetje ver, maar probeer in ieder geval op iets anders te vertrouwen dan de economie, voor nu in ieder geval:)

  • 25 September 2011 - 17:55

    Thijs:

    Of je deelt je geld op in vijf delen: een deel hou je euro's, een deel dollars, een deel roepies en een deel yen. En van je laatste deel koop je het stukje berg waar je kokoskoekjes kan maken.
    Maar alle gekheid op een stukje: het zet je wel aan het denken. Leuk om het ook vanuit jou cosmopolitische perspectief te zien! :)

  • 25 September 2011 - 21:12

    Sati:

    Hoe weet jij dat ze in Nepal kokoskoekjes eten? Mooi verhaal weer Zowie. Je schrijft zo leuk, ook nu weer, hoe je de dingen met elkaar in verband brengt, daar geniet ik echt van. Het is wel een serieuze vraag waar het heen gaat met onze economie. Ik probeer maar te vertrouwen op de tuin. Als ik al zie wat er uit zo'n stukje land komt als je bijna niks doet, dan moet er nog veel meer uit te halen zijn als je er wel iets aan doet. Ik vertrouw op zaadjes, aarde, zon, water en plantjes. In de tuin zie je trouwens waarom dat model van groei, groei, groei niet kan werken. Als je de sla te lang laat groeien, krijg je slabomen (en die zijn geloof ik zelfs giftig). Als courgettes te groot worden, zijn ze niet meer te eten, enzovoorts, enzovoorts. En als het er echt op aankomt, hoop ik vrienden en familie te hebben die een plekje voor me reserveren op hun berg.

  • 26 September 2011 - 08:17

    Papa.:

    Ja heel mooi geschreven.

  • 26 September 2011 - 18:57

    Amrita:

    Heel leuk om je reisverslagen te lezen, Zowie! :-)

  • 26 September 2011 - 21:27

    Barbara:

    Begrijp ik het nou goed Zowie, koop van je geld kokoskoekjes en ga op een berg zitten en gewoon blijven kauwen!! kusje

  • 27 September 2011 - 19:47

    Denia:

    Erg mooi verhaal weer ik lees ze met alle plezier

  • 11 Oktober 2011 - 11:10

    Iris:

    Denk dat je nog wel ff op die euro kan vertrouwen,
    Het is inderdaad een zooitje wat de economie betreft.
    Volgens mij ben jij op het juiste moment aan je reis begonnen.

    Dikke dikke kus, liefs je moeder

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Zowie

Actief sinds 24 Mei 2011
Verslag gelezen: 129
Totaal aantal bezoekers 22971

Voorgaande reizen:

23 December 2015 - 18 April 2016

Naar de andere kant van de wereld.

18 Juli 2011 - 18 Juli 2012

Mijn eerste reis

Landen bezocht: