Het mysterie Sakhalin
Door: Zowie
Blijf op de hoogte en volg Zowie
08 September 2011 | Rusland, Moskou
Ergens eind april vorig jaar in mijn stampkroeg begon het allemaal:
'Waarom ga je eigenlijk niet over land?'
Mijn ogen glijden over google maps, terwijl er een stapel reisgidsen naast me ligt. Wat ik ook voor creatieve route bedenk, ik zou hoe dan ook over Sakhalin moeten.
http://en.wikipedia.org/wiki/Sakhalin
Ik had er via mijn studie wel eens over gehoord, iets met (veel) olie, gas en geld, niet 1, 2, 3 een bestemming waar je hart sneller van gaat kloppen.
een maandje of 8 later ben ik wat basis zaken bij een reisbureau (enige fout die ik heb gemaakt, in zee gaan met een reisbureau) aan het regelen. Als ik de naam Sakhalin laat vallen in verband met de ferry tickets krijg ik een blik die doet vermoeden dat ik hele ontwetende vragen aan het stellen ben. One does not simply walk into Sakhalin.
Een week voor mijn vertrek komt de naam Sakhalin me inmiddels de strot uit. Het is dan wel een plek die geografisch, historisch, politiek en economisch zeer boeiend is, het is vooral een gedonder om er te komen.
Maar dan zit ik tegenover een meneer te lunchen die al meer dan 170 landen heeft bezocht. Hij vraagt naar mijn mijn reisplannen, en trots vertel ik mijn hele verhaal. Beleefd luisterd hij.
'En hoe ga je naar Japan'
'Via Sakhalin'
'Zo zo, Sakhalin? Zou je me daar van op de hoogte kunnen houden?'
(Hij vraagt me via de mail nog 2 maal dit niet te vergeten)
Hoe verder oostwaarts ik trek, hoe meer Sakhalin oproept bij de Russen die ik tegenkom.
The Russian far east.
En toen zat ik eenzaam en alleen in het noorden van Lake Baikal, op weg de BAM te pakken. Alles wat mensen in Nederland denken over Siberie, dat kwam ik tegen tijdens mijn tocht door het verre oosten. Wilde bergketens, eeuwigheden aan taiga, geen weg die heel is door het extreme klimaat van vrieskou, aardbevingen, overstromingen en lawines. De mensen zijn aardig en echt, de luxe dagen ver weg en er is vooral niets, een eewigheid aan niets. Als hoogtepunt kwam ik na een laatste ritje van 15 uur (wat voelden als een klein, haast zinloos stukje) aan in Vanino. Een klein plaatsje, wat zelfs na 15 uur niets, nog steeds niet echt aanvoelt als iets. Ik had al gelezen dat in dit deel van de wereld 1991 nooit echt heeft plaatsgevonden, maar om het aan de lijfen te ondervinden is wel indrukwekkend. Maar na 18 uur wachten op een klein stationetje aan het eind van de wereld is het dan zo ver, ik ga naar een eiland iets voorbij het eind van de wereld, Sakhalin.
En tja, hier zit ik dan, in Sakhalin. Het leuke is dat ik deze compleet absurde plek totaal niet onder woorden kan brengen. Het is een mengeling van communisme et oliedollars, wat schaduwzeiden van beide zaken, samengebracht op een natuurschoon een reizigersonvriendelijk eiland. Overal buiten de hoofdstad is het mooi, maar ik kan nergens heen. Dus ga ik morgen, na 1 1/2 week van karigheid, maar naar een hip mega groot winkelcentrum, kijken of ik op de valreep nog een souvertniertje of 2 kan meepikken, als absurde kroon op een lange en indrukwekkende reis door Rusland.
Ik zou altijd van Rusland houden, maar ik dank haar op mijn knieen dat ik er weg mag.
Hallo beschaving, hallo Japan.
'Waarom ga je eigenlijk niet over land?'
Mijn ogen glijden over google maps, terwijl er een stapel reisgidsen naast me ligt. Wat ik ook voor creatieve route bedenk, ik zou hoe dan ook over Sakhalin moeten.
http://en.wikipedia.org/wiki/Sakhalin
Ik had er via mijn studie wel eens over gehoord, iets met (veel) olie, gas en geld, niet 1, 2, 3 een bestemming waar je hart sneller van gaat kloppen.
een maandje of 8 later ben ik wat basis zaken bij een reisbureau (enige fout die ik heb gemaakt, in zee gaan met een reisbureau) aan het regelen. Als ik de naam Sakhalin laat vallen in verband met de ferry tickets krijg ik een blik die doet vermoeden dat ik hele ontwetende vragen aan het stellen ben. One does not simply walk into Sakhalin.
Een week voor mijn vertrek komt de naam Sakhalin me inmiddels de strot uit. Het is dan wel een plek die geografisch, historisch, politiek en economisch zeer boeiend is, het is vooral een gedonder om er te komen.
Maar dan zit ik tegenover een meneer te lunchen die al meer dan 170 landen heeft bezocht. Hij vraagt naar mijn mijn reisplannen, en trots vertel ik mijn hele verhaal. Beleefd luisterd hij.
'En hoe ga je naar Japan'
'Via Sakhalin'
'Zo zo, Sakhalin? Zou je me daar van op de hoogte kunnen houden?'
(Hij vraagt me via de mail nog 2 maal dit niet te vergeten)
Hoe verder oostwaarts ik trek, hoe meer Sakhalin oproept bij de Russen die ik tegenkom.
The Russian far east.
En toen zat ik eenzaam en alleen in het noorden van Lake Baikal, op weg de BAM te pakken. Alles wat mensen in Nederland denken over Siberie, dat kwam ik tegen tijdens mijn tocht door het verre oosten. Wilde bergketens, eeuwigheden aan taiga, geen weg die heel is door het extreme klimaat van vrieskou, aardbevingen, overstromingen en lawines. De mensen zijn aardig en echt, de luxe dagen ver weg en er is vooral niets, een eewigheid aan niets. Als hoogtepunt kwam ik na een laatste ritje van 15 uur (wat voelden als een klein, haast zinloos stukje) aan in Vanino. Een klein plaatsje, wat zelfs na 15 uur niets, nog steeds niet echt aanvoelt als iets. Ik had al gelezen dat in dit deel van de wereld 1991 nooit echt heeft plaatsgevonden, maar om het aan de lijfen te ondervinden is wel indrukwekkend. Maar na 18 uur wachten op een klein stationetje aan het eind van de wereld is het dan zo ver, ik ga naar een eiland iets voorbij het eind van de wereld, Sakhalin.
En tja, hier zit ik dan, in Sakhalin. Het leuke is dat ik deze compleet absurde plek totaal niet onder woorden kan brengen. Het is een mengeling van communisme et oliedollars, wat schaduwzeiden van beide zaken, samengebracht op een natuurschoon een reizigersonvriendelijk eiland. Overal buiten de hoofdstad is het mooi, maar ik kan nergens heen. Dus ga ik morgen, na 1 1/2 week van karigheid, maar naar een hip mega groot winkelcentrum, kijken of ik op de valreep nog een souvertniertje of 2 kan meepikken, als absurde kroon op een lange en indrukwekkende reis door Rusland.
Ik zou altijd van Rusland houden, maar ik dank haar op mijn knieen dat ik er weg mag.
Hallo beschaving, hallo Japan.
-
07 September 2011 - 16:01
Papa.:
Nou op naar de beschaving. -
07 September 2011 - 16:38
Thomas:
en wat voor een beschaving! -
07 September 2011 - 17:26
Papa:
;-) -
07 September 2011 - 17:48
Sati:
Wat een prachtig verhaal weer. Ik geniet van je schrijfsels Zowie. Heel veel plezier in Japan. -
07 September 2011 - 21:48
Iris Je Ma En Jerrel:
Pfff wordt tijd voor een beetje beschaving na een lange maand ruige rusland. Je ziet er goed uit op de foto's, dat doet me deugt. Een goeie tijd in Japan lieverd. Mis je, dikke kussen.
-
07 September 2011 - 23:48
Marco:
Hoe meer ik hoor hoe jaloerser ik word. Kan niet wachten op de verhalen uit japan. -
08 September 2011 - 06:40
Lisa:
Supertof! Even een berichtje om te laten weten dat ik je verhalen met veel plezier lees, en de reiskriebels wel weer op vol komen! Echt heel stoer wat je allemaal doet en meemaakt, en de moeilijke momenten horen er nu eenmaal ook bij. Goede reis naar Japan! -
08 September 2011 - 10:47
Catharina:
Hoi Zowie, nog even doorploeteren en dan op naar de geisha's!
Grtz.---Catharina--- -
13 September 2011 - 18:41
Jozefien:
Wow dat klinkt wel als echt reizen. ook al is het vooral niets daar. Ik ben jaloers op je dat jij al dat niest mag zien. Geniet nu maar van de japanse beschaving (weet niet zeker of dat een beschaving is maar ok).
X
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
