Wat een pech, Dao weg?
Door: Zowie
Blijf op de hoogte en volg Zowie
27 Augustus 2011 | Rusland, Severobaykal’sk
Om 02.30 kom ik aan op het treinstation van Irkutsk. Ik kon mijn hostel pas om 09.00 in, en tot die tijd moest ik me maar zien te 'vermaken' in de stad. Aangezien het treinnetwerk van Rusland 24/7 actief is leek het me maar verstandig in dit treurig oord mijn nacht door te brengen (met wat (half) slapende Russen, 3 arme schoonmaaksters die een totaal verotte bende nacht na nacht weer een beetje moeten zien op te beuren, en een tv die veels te hard stond met een duitse talkshow (dit soort wazigheid went als je langer in Rusland zit))
Komt er in deze wazigheid een Frans meisje (eerste tourist in een kleine 3 weken!!) op me af. Wat blijkt, ook naar lake baikal, ook zin om de natuur in te duiken. Wij onder het genot van een kopje koffie (bij een restaurantje aan het station, waar van de 5 werknemers er 3 sliepen, aangezien de 24/7 sushi toch geen groot succes blijkt te zijn, met pak weg 5 klanten per uur:p) plannen maken. Ik dacht dat mijn Doa weer lekker bezig was, want wat zijn de kansen.
Lake baikal (http://en.wikipedia.org/wiki/Lake_Baikal) is naast moskou en st.petersburg de touristische trekpleister van Rusland en dan vooral van de trans-sib. Na 32 uur treinen kwam ik aan in Irkutsk, en had ik pak weg 2 weken de tijd het meer te ontdekken voor ik verder zou gaan naar het oosten.
Het franse meisje bleek behoorlijk geflipt, de tent voor 2 tientjes bleek zelfs dat geld niet waard te zijn, en een avondje slapen in de openlucht (wel adembenemend mooi btw) leverde een harde buikgriep (de angst van elke reiziger, ik heb mijn eerste te pakken (gehad, gelukkig:p)
Doa weg?
Gelukkig is 15 dagen baikal veel en veel te veel, dus gelukkig kon ik mijn 4 daagjes ziektebed redelijk leien. Verder is van alle plekken Olkhon Eiland (http://en.wikipedia.org/wiki/Olkhon) volgens mij wel de meeste geschikte om ziek te geraken in heel Rusland, en na een zeer geslaagde laatste paar dagen, en zeer boeiende ontmoetingen met Amerikanen (lang leven de cultural exchange:p) lijkt het toch allemaal wel weer zin te hebben.
De emotionele achtbaan.
Eigenlijk vanaf moment 1 dat ik weg ben, is het reizen niet enkel en alleen feest. Er is altijd wel een stemmetje die zich afvraagt waarom ik niet in hemelsnaam terugga. Deze heeft soms te maken met de eenzaamheid(bijvoorbeeld in Kazan, of nu) soms met de touristische parade der onzinnigheid (Lake baikal) en soms met het feit dat er zo veel in Nederland op me aan het wachten is (heb zin om eindelijk eens normaal te wonen, wat van mijn werk te maken, rijbewijs etc te gaan halen enz enz.) terwijl ik aan de andere kant van de wereld 'ongemakkelijk' aan het 'niksen' ben.
(gelukkig kwam ik in een boekje wat ik van Sati heb gekregen de quote tegen:'Ik wil zo graag daar zijn(thuis), juist daarom ben ik hier)
Trouwens is reizen door Rusland raar, en zwaar. Aan de ene kant hou ik van dit land, en aan de andere kant walg ik ervan. Aan de ene kant zou ik nog wel naar zo veel andere plekken in Rusland willen gaan, en aan de andere kant kom ik liever vandaag dan morgen in Japan aan.
En dan kreeg ik gister van iemand te horen dat Japan het zwaarste land is waar hij ooit in heeft gereist, en blij was in Rusland te zijn. De kost gaat voor de baat uit zullen we maar zeggen........
Bam!!
En toen gister 12 uur in de boot gezeten. Van het zuiden van het baikal meer, naar het noorden. Iets als het Baikal meer is een raar soort bestemming. Veel van de zaken die het zo kickass maakt (alle rare dieren die in het water leven, de geologische geschiedenis en rol die ze in het continent speelt en de grote) zijn zaken die je niet kan bezoeken, zien of er een foto van maken. 12 uur behoorlijk high speed in een boot zitten om van de ene naar de andere kant komen gaf voor mij de waanzinnigheid ervan wel weer. Maar natuurlijk wel weer zonder touristen, service, beetje normaal eten of toiletpapier. Je moet je reis in Rusland echt zelf vorm geven.
En nu dus in Severobaykalsk. Waar Irkutsk nog een boeiende stad was (een combinatie tussen super mooie maar vervallen houten huisen, mooie uperclass 19e eeuwe huisen, wat sovjettroep her en der en een beetje schijt aan de rest van Rusland air), ben ik nu in sovjet heaven terecht gekomen. Maar wel lekker rustig allemaal, heb volgens mij mijn laatste grote stad achter me gelaten, en begin me nu in de middle of nowehere te begeven.
Morgen lekker een mooie wandeling voor de boeg. dag erna een hotspring ofzo(kenmerk van de middle of nowhere is dat er ook niet bijzonder veel te doen is:p) en dan dus op stap met de BAM! (http://en.wikipedia.org/wiki/Baikal_Amur_Mainline)
Komt er in deze wazigheid een Frans meisje (eerste tourist in een kleine 3 weken!!) op me af. Wat blijkt, ook naar lake baikal, ook zin om de natuur in te duiken. Wij onder het genot van een kopje koffie (bij een restaurantje aan het station, waar van de 5 werknemers er 3 sliepen, aangezien de 24/7 sushi toch geen groot succes blijkt te zijn, met pak weg 5 klanten per uur:p) plannen maken. Ik dacht dat mijn Doa weer lekker bezig was, want wat zijn de kansen.
Lake baikal (http://en.wikipedia.org/wiki/Lake_Baikal) is naast moskou en st.petersburg de touristische trekpleister van Rusland en dan vooral van de trans-sib. Na 32 uur treinen kwam ik aan in Irkutsk, en had ik pak weg 2 weken de tijd het meer te ontdekken voor ik verder zou gaan naar het oosten.
Het franse meisje bleek behoorlijk geflipt, de tent voor 2 tientjes bleek zelfs dat geld niet waard te zijn, en een avondje slapen in de openlucht (wel adembenemend mooi btw) leverde een harde buikgriep (de angst van elke reiziger, ik heb mijn eerste te pakken (gehad, gelukkig:p)
Doa weg?
Gelukkig is 15 dagen baikal veel en veel te veel, dus gelukkig kon ik mijn 4 daagjes ziektebed redelijk leien. Verder is van alle plekken Olkhon Eiland (http://en.wikipedia.org/wiki/Olkhon) volgens mij wel de meeste geschikte om ziek te geraken in heel Rusland, en na een zeer geslaagde laatste paar dagen, en zeer boeiende ontmoetingen met Amerikanen (lang leven de cultural exchange:p) lijkt het toch allemaal wel weer zin te hebben.
De emotionele achtbaan.
Eigenlijk vanaf moment 1 dat ik weg ben, is het reizen niet enkel en alleen feest. Er is altijd wel een stemmetje die zich afvraagt waarom ik niet in hemelsnaam terugga. Deze heeft soms te maken met de eenzaamheid(bijvoorbeeld in Kazan, of nu) soms met de touristische parade der onzinnigheid (Lake baikal) en soms met het feit dat er zo veel in Nederland op me aan het wachten is (heb zin om eindelijk eens normaal te wonen, wat van mijn werk te maken, rijbewijs etc te gaan halen enz enz.) terwijl ik aan de andere kant van de wereld 'ongemakkelijk' aan het 'niksen' ben.
(gelukkig kwam ik in een boekje wat ik van Sati heb gekregen de quote tegen:'Ik wil zo graag daar zijn(thuis), juist daarom ben ik hier)
Trouwens is reizen door Rusland raar, en zwaar. Aan de ene kant hou ik van dit land, en aan de andere kant walg ik ervan. Aan de ene kant zou ik nog wel naar zo veel andere plekken in Rusland willen gaan, en aan de andere kant kom ik liever vandaag dan morgen in Japan aan.
En dan kreeg ik gister van iemand te horen dat Japan het zwaarste land is waar hij ooit in heeft gereist, en blij was in Rusland te zijn. De kost gaat voor de baat uit zullen we maar zeggen........
Bam!!
En toen gister 12 uur in de boot gezeten. Van het zuiden van het baikal meer, naar het noorden. Iets als het Baikal meer is een raar soort bestemming. Veel van de zaken die het zo kickass maakt (alle rare dieren die in het water leven, de geologische geschiedenis en rol die ze in het continent speelt en de grote) zijn zaken die je niet kan bezoeken, zien of er een foto van maken. 12 uur behoorlijk high speed in een boot zitten om van de ene naar de andere kant komen gaf voor mij de waanzinnigheid ervan wel weer. Maar natuurlijk wel weer zonder touristen, service, beetje normaal eten of toiletpapier. Je moet je reis in Rusland echt zelf vorm geven.
En nu dus in Severobaykalsk. Waar Irkutsk nog een boeiende stad was (een combinatie tussen super mooie maar vervallen houten huisen, mooie uperclass 19e eeuwe huisen, wat sovjettroep her en der en een beetje schijt aan de rest van Rusland air), ben ik nu in sovjet heaven terecht gekomen. Maar wel lekker rustig allemaal, heb volgens mij mijn laatste grote stad achter me gelaten, en begin me nu in de middle of nowehere te begeven.
Morgen lekker een mooie wandeling voor de boeg. dag erna een hotspring ofzo(kenmerk van de middle of nowhere is dat er ook niet bijzonder veel te doen is:p) en dan dus op stap met de BAM! (http://en.wikipedia.org/wiki/Baikal_Amur_Mainline)
-
27 Augustus 2011 - 08:10
Dave:
Ha die Zowie, heb weer met veel plezier je stukkie net gelezen. Je schrijft zo heerlijk beeldig man, als ik je tekst lees zie ik automatisch filmbeelden in gedachten. Goede reis verder en denk maar vast aan die leuke Mac in Tokyo die we op youtube gezien hadden ;-)
Groet,
Dave -
27 Augustus 2011 - 08:51
Sati:
Dag lieverd, je Dao is niet weg hoor, die moet ook even uitrusten af en toe. Ik heb zelf een keer geschreven tijdens een reis (ik wil op reis om thuis te kunnen komen). Al die gevoelens horen erbij en het klinkt alsof je er goed mee omgaat. Moet ook erg lachen om je beschrijving van de toeristische rarigheden. Geniet van de natuur de komende tijd en ik denk dat jij Japan fantastisch gaat vinden. Kus van Sati -
27 Augustus 2011 - 11:30
Marco:
Elke hoofdpersoon in epische verhalen heeft emotionele momenten. Hoort erbij dus man. Nou veel plezier(en sterkte) nog man. Hoop snel weer wat te lezen. -
28 Augustus 2011 - 12:47
Iris Je Moeder:
He he eindelijk je reisverslag gelezen.
Wat een belevenissen je bent echt op reis. Met de foto,s erbij krijg je een beter beeld. Prachtige foto's, je ziet er goed uit en die natuur daar wauw!!!!! Adembenemend die bergen rieviertjes en het bevroren meertje. Woken die laag lijken te hangen maar waarschijnlijk zitten jullie zo hoooog.Dit vraagt naar meer. Tot het volgende verslag, lieverd, toi toi, dikke kussen en veel liefs. -
28 Augustus 2011 - 13:25
Catharina Nijhuis:
Lieve Zowie, je doa is vast niet (ver) weg! Je zult jezelf tegenkomen en soms moet je daarvoor (ver) weg. Ik hoor mezelf nog janken tegen de maan onder een allesoverheersende melkweg, toen ik 23jr. geleden 7mnd.op een berg in Griekenland zat.
Ik kwam als een beter mens terug. Dus let it happen en geniet! Reis veilig XC -
28 Augustus 2011 - 13:29
Cath.:
Psje: haha die doa is natuurlijk je Dao! Ik heb hem teruggevonden voor je :-) -
28 Augustus 2011 - 15:08
Kitty:
Hey liefje,
Ik vind het fijn om je stukjes te lezen, maar ik begin je stiekem toch ook wel erg te missen hoor! Vooral Lowlands was toch niet helemaal hetzelfde na 2 jaar gratis biertjes (en veel gezelligheid) van jou!
X
(PS: ik heb een boodschap voor je als je in Japan bent, en je vindt het zelf wrslk te cool om niet voor me te kopen dus tzt moeten we maar een x mailen :P) -
01 September 2011 - 14:45
Ellen:
Hey Zowie!!
Vele belevenissen en leuke verhalen!! Erg leuk om te lezen over voor mij totaal onbekende plaatsen!! Je krijgt zeker weinig mee van het thuisfront? Krijg je nog wat mee van de door jouw zo geliefde Vuelta? Bauke Mollema staat supergoed in het klassement!! Finger's crossed, misschien gaat ie wel raar doen en winnen ofzo..... :)
Geniet er iedere minuut van!! En vergeet de heimwee maar, de indrukken die je nu mee krijgt, daar heb je je hele leven nog wat aan!!
X~ell -
03 September 2011 - 20:21
Fika:
Zowie,
ik heb 5 maanden door Japan gereisd en vond het fantastisch, dus ik ben 't niet eens met je reisgenoot. Het eten is héérlijk, alles is esthetisch, schoon, verfijnd, de mensen zijn beleefd, alle treinen lopen op tijd. Ga vooral naar de onsen (hete baden). Geniet van je reis!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
